Γράφτηκε:
το
Δεκέμβρη 1941
Πηγή:
«ΑΡΘΡΑ
ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ
ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ»,
Πρωτοποριακή
Βιβλιοθήκη, Απρίλης του 1976
Ψηφιακή
μορφή:
Βασίλης
Φράγκος
HTML:
Αντώνης
Μεγρέμης
για
το
Αρχείο
των
Μαρξιστών
στο
Ίντερνετ
Ζήτω οι προλετάριοι του Ροστόβ! Η καρδιά μας πετάει κοντά σας στα θριαμβικά οδοφράγματα που στήνει με το χέρι σας η Επανάσταση.
Είναι το πρώτο σημαντικό χτύπημα που δέχεται η πολεμική μηχανή του γερμανικού ιμπεριαλισμού από τη ρωμαλέα γροθιά της εργατικής μάζας; Δεν μας το λένε τα ανακοινωθέντα του Χίτλερ, μπορεί να υπάρχουνε κι άλλα τέτοια μέσα σ’ αυτές τις 160 μέρες που ματοκυλιέται η σοβιετική χώρα από τον ιμπεριαλισμό.
Μα το Ροστόβ είναι δίχως άλλο ό’τι πιο αψηλό μας δίνουν σε ηρωική έξαρση και αποτελεσματικότητα οι μάζες των Σοβιετικών αδερφών μας μέσα σ’ αυτόν τον πόλεμο.
Δεν ξέρουμε καμιά λεπτομέρεια για το πώς ο «πληθυσμός του Ροστοβίου» ανακατέλαβε την πόλη από το στρατό του Χίτλερ και τον ανάγκασε να υποχωρήσει εκκενώνοντας την περιοχή. Ούτε μπορούμε να ξέρουμε τις συνθήκες, την έκταση της μεγάλης αυτής τοπικής επιτυχίας και ούτε τίποτα σχετικό για τις απαραίτητες προϋποθέσεις να διατηρηθεί και να επεχταθεί αυτή η επιτυχία. Βλέπουμε όμως πολύ καλά στο ίδιο το κείμενο του λυσσασμένου ανακοινωθέντος από το στρατηγείο του Φύρερ ότι από τα άρματα της Ράιχσβερ την πόλη την ξαναπήρανε με τα οδοφράγματά τους οι εργάτες της, όχι ο Στάλιν και οι στρατηγοί της ήττας μαζί με τον Ουέιβελ αυτοί είχανε περιοριστεί μόνο να του την παραδώσουνε του Χίτλερ. Για πρώτη φορά με αφρούς λύσσας ο Γερμανός επιτελάρχης συντάσσει το ανακοινωθέν του σαν αναπάντεχα πληγωμένος και ντροπιασμένος από το πάθημα των «αήττητων φαλάγγων» του. Και για πρώτη φορά επίσημο πολεμικό ανακοινωθέν του Φύρερ αντί για πολεμικά κατορθώματα μας δίνει απεγνωσμένους εξορκισμούς προς τις εργατικές μάζες για το «σεβασμό του διεθνούς δικαίου» μαζί με κτηνώδεις απειλές για την απάνθρωπη εκδίκηση που σκοπεύει να πάρει. Είναι δηλαδή φανερό ότι η πόλη ξανάζησε αυτές τις μέρες την ηρωική εποποιία του 1917-1919, ότι το σιδερένιο κλειδί της λεκάνης του Ντόνετς το ξανάδωσε στη Επανάσταση η μάζα του προλεταριάτου με το αυθόρμητο κίνημά της και αυτή θα το κρατήσει, ας ελπίζουμε, σταθερά. Την ατσαλένια καρδιά της ΕΣΣΔ, το βιομηχανικό Ντόνετς, την έφτιαξαν το μεγαλοδύναμο μυαλό και μπράτσο του προλεταριάτου. Η ίδια δύναμη μπορεί να τη σώσει από τα νύχια του ιμπεριαλισμού. Η νίκη του Ροστόβ το δείχνει.
Δεν πρόκειται εδώ για όλες τις πολιτικές και στρατιωτικές συνέπειες που κυοφορούνται μέσα σε ήττες πολεμικές του γερμανικού ιμπεριαλισμού που γίνονται κάτω από τέτοιες συνθήκες, δηλαδή από την επέμβαση των μαζών στα οδοφράγματα των κατειλημμένων πόλεων. Ούτε πρόκειται ειδικότερα για την προβληματική θέση που βρίσκεται τη στιγμή αυτή η γερμανική εκστρατεία στον Εύξεινο για την Υπερκαυκασία, θέση που θα την έκανε ακόμη δυσχερέστερη μια τυχόν επέχταση της νίκης του Ροστόβ από τις πύλες του Καυκάσου δυτικότερα και βορειότερα στις κατειλημμένες ή απειλούμενες περιοχές.
Εδώ θέλουμε μόνο ν’ αντικρύσουμε το Ροστόβ σα σύμβολο και σα λάβαρο που υψώνουνε μπροστά μας οι αδάμαστες και ανίκητες από τα τανκς μάζες του προλεταριάτου.
Αυτές μπορούνε και πρέπει να νικήσουνε. Ροστόβ θ’ αρχίσει να γνωρίζει πολλά και στην Ευρώπη ο Χίτλερ. Μαζί μ’ αυτόν θα τα γνωρίσουν και στην αληθινή τους, την επαναστατική ταξική ουσία, και ο Τσώρτσιλ και ο Στάλιν. Οι μάζες που ξέρουνε όχι το διεθνές δίκαιο του ιμπεριαλιστικού σφαγείου αλλά το δίκαιο της Επανάστασης θα ελευθερώσουνε έτσι όπως τόκαμαν προχτές στο Ροστόβ, όλη την Ευρώπη από το σίδερο του κεφαλαίου, τη Σοβιετική Ένωση από τις χειροπέδες του Στάλιν, τον κόσμον όλο από την ιμπεριαλιστική αιματοχυσία και την καπιταλιστική πανούκλα.
Ζήτω το Ροστόβ!
Ακροναυπλία, Δεκέμβρης 1941