10 اوت 1903
الف- مبارزه صنفی کارگران نتيجه ضروری وضعيت پرولتاريا
در جامعه سرمايه‌داری است؛
ب- اين مبارزه کارگران يکی از وسايل عمده برای مقابله با گرايش نظام سرمايه‌داری
به سوی کاهش سطح زندگی کارگران است؛
ج- اگر اين مبارزه جدا از مبارزه سياسی پرولتاريا به رهبری حزب سوسيال دموکرات گسترش يابد، به پاشيدگی نيروهای پرولتری و تبعيت جنبش کارگران از منافع طبقات دارا منجر می‌شود -
کنگره بنا بر اين تشخيص می‌دهد که در مورد جنبش صنفی، وظيفه حزب کارگر سوسيال دموکرات روسيه رهبری مبارزات روزمره کارگران برای شرايط بهتر کار و تبليغ برای بر طرف ساختن تمام موانع ايجاد شده به وسيله قانونگذاريهای استبداد روسيه در مقابل جنبش صنفی است؛ و در يک کلام، وظيفه حزب متحد ساختن برخوردهای منفرد گروههای مجزای کارگران در يک مبارزه طبقاتی واحد و سازمان يافته است.
ضمناً، نظر به کوشش بسيار آشکار حکومت در به دست گيری مبارزه اقتصادی طبقه کارگر - تحت پوشش "قانونی کردن جنبش کارگران" - و به انحراف کشاندن آن از لحاظ سياسی و تبديل‌اش به ابزار سياستهای خود؛ و نظر به اينکه اين به اصطلاح "سياست زوباتف"، علاوه بر محتوای ارتجاعی - سياسی و روشهای تحريک آميز و پليسی اجرای آن، سياست فروختن سيستماتيک منافع طبقه کارگر به منافع سرمايه‌داران است -
لذا کنگره توصيه می‌کند که تمام رفقا به مبارزه پيگير خود عليه تمامی جنبه‌های زورباتوفيسم ادامه داده، خصلت فريبکارانه و خيانت آميز تاکتيکهای مردم فريبان زوباتوفيست را در پيشگاه کارگران آشکار ساخته و از همه کارگران بخواهند که در مبارزه طبقاتی واحدی برای رهايی سياسی و اقتصادی پرولتاريا متحد شوند. بدين منظور، کنگره توصيه می‌کند که سازمانهای حزبی از اعتصابهای تشکلهای قانونی کارگران پشتيبانی کرده و آنها را هدايت کنند و در عين حال از اين برخوردها استفاده کرده و خصلت ارتجاعی اتحاد بين کارگران و حکومت استبدادی را عريان سازند.
ترجمه: قطعنامه‌ها و تصميمات حزب کارگر سوسيال دموکرات روسيه 1917-1898، انتشارات سازمان چريک‌های فدائی خلق ايران، دی 1363، بريتانيا.
بازنويس: روبرت هاکوپيان، آذر 1382.