Geschreven: midden februari - midden maart 1878
Bron: Tegen het reformisme, Uitgeverij Progres, Moskou 1990. Een bundel teksten (extracten) rond het thema reformisme
Vertaling: Uitgeverij Progres
Deze versie: Spelling - Voetnoten zijn niet overgenomen
Transcriptie/HTML en contact: Adrien Verlee, voor het Marxists Internet Archive, januari 2009
Laatste bewerking: 29 januari 2009
...Bij de Belgische arbeidersklasse is het zwaartepunt van de activiteiten verschoven, met als gevolg dat deze activiteiten zelf wezenlijk zijn veranderd. Tot 1875 lag dit centrum in dat gedeelte van het land, waar Frans gesproken wordt, met inbegrip van het half-Franse en half-Vlaamse Brussel. In deze periode stond de beweging sterk onder invloed van de proudhonistische doctrines die eveneens onthouding van inmenging in de politiek voorschreven, met name van deelname aan verkiezingen. Daardoor bleven alleen stakingen over, die gewoonlijk werden onderdrukt door de bloedige interventie van het leger, en meetings, waarop steeds frasen uit de oude doos werden herhaald. Maar vanaf 1875 mengden de fabriekssteden van Vlaanderen zich in de strijd, die ze voerden met meer geestdrift en, wat spoedig bewezen werd, in de nieuwe geest. België kent geen fabriekswetten die de arbeidstijd van vrouwen en kinderen beperken; en de eerste eis van de kiezers uit de fabrieken van Gent en omstreken betrof de bescherming van hun vrouwen en kinderen, die werden gedwongen om gelijk slaven te werken in de spinnerijen gedurende vijftien uur of meer per etmaal. De tegenstand van de proudhonistische dogmatici, die dergelijke nonsens de publieke aandacht niet waard vonden en zich esoterisch met de revolutie bezighielden, had geen succes en werd gaandeweg overwonnen. Het eisen van wettelijke bescherming van kinderarbeid in fabrieken werd een van de punten van het platform van de Belgische arbeidersklasse en tevens verloren hiermee de magische bezweringen, die tot dan toe van politieke activiteiten een taboe hadden gemaakt, hun kracht. Het voorbeeld van de Duitsers voltooide het werk en thans organiseren de Belgische arbeiders zich, net als in Duitsland, Zwitserland, Denemarken, Portugal, Hongarije, Oostenrijk en een deel van Italië, tot een politieke partij die losstaat van alle andere politieke partijen en hiermee in oppositie verkeert, — een partij, die zich ten doel stelt de vrijmaking van de arbeiders te bewerkstelligen met alle soorten politieke activiteiten, die de omstandigheden van het moment vergen.
Vertaald uit het Engels