Deze versie: spelling
Transcriptie/HTML en contact: Adrien Verlee, voor het Marxists Internet Archive
| Hoe te citeren? — Graag bronvermelding !
Bron: De Internationale, orgaan van de Nederlandse sectie van de IVe Internationale, juni 1965, jg. 8.
Deze versie: spelling
Transcriptie/HTML en contact: Adrien Verlee, voor het Marxists Internet Archive
| Hoe te citeren? — Graag bronvermelding !
De toestand in Vietnam wordt steeds slechter. Het Amerikaanse imperialisme verzwaart zijn aanvallen op het noorden, aangemoedigd door de zwakte (tot op dit moment) van het antwoord van de arbeidersstaten en de reacties in de rest van de wereld.
Zeker is dat de doelmatigheid van de hulp die door de Sovjet-Unie aan de regering van Hanoi wordt gegeven tot uitdrukking komt in de verliezen die de Amerikaanse luchtmacht lijdt, maar deze hulp moet zo snel mogelijk uitgebreid worden opdat hij zo krachtig mogelijk wordt.
Aan de andere kant begroeten de arbeiders in de gehele wereld de beslissing van de Sovjet-Unie, die later door China gevolgd werd, vrijwilligers naar Vietnam te zenden om de Amerikaanse aanvallers te bestrijden.
Maar deze beslissing moet niet pas uitgevoerd worden als een groot deel van Vietnam verwoest is door de barbaarse bombardementen van de Amerikanen. Want het is duidelijk dat deze laatsten hopen Hanoi “tot rede te brengen” door middel van uitgebreide verwoestingen (op Koreaanse manier) om aldus de gewenste “neutralisering” van het zuiden te verkrijgen.
Deze “oplossing” is eveneens onaanvaardbaar.
Vietnam moet verdedigd worden. Met de grootste vastberadenheid omdat het de enige manier is de imperialistische aanvallers tijdig te doen terugtrekken. Zeker, niemand onderschat de gevaren die de ontwikkeling van de situatie in Vietnam in zich bergt. Het Amerikaanse imperialisme schijnt van plan te zijn de oorlog uit te breiden en wil zelfs China aanvallen. Een zekere voorzichtigheid van de zijde van de arbeidersstaten en van de Sovjet-Unie in het bijzonder in deze omstandigheden is absoluut noodzakelijk.
Het gaat erom het goede moment te kiezen om het Amerikaanse imperialisme te dwingen zich terug te trekken en hen tevens de gelegenheid te geven dit te doen. Het is echter ook onaanvaardbaar zo lang te wachten tot dat een groot deel van het land vernield is.
Een groter, omvangrijker en doeltreffender militair ingrijpen door de arbeidersstaten en de revolutionairen in de wereld is thans onontbeerlijk.
Wij herhalen hetgeen wij reeds eerder hebben geschreven, nl. dat de arbeiders in de wereld weigeren te geloven dat deze hulp ondergeschikt gemaakt wordt aan fractionele tegenstellingen tussen de Sovjet-Unie en China. Het zou buitengewoon betreurenswaardig zijn als Vietnam als bewijs zou moeten dienen voor de graad van proletarisch internationalisme en revolutionaire geest van de leidingen van de Sovjet-Unie en China.
De wereldpers blijft speculeren op de ontevredenheid van Peking over de toename van de Russische hulp aan Vietnam en op de zogenaamde beslissing van Peking, om tot de laatste Vietnamees te vechten.
De crisis in Vietnam is reeds zo ernstig geworden, dat een hecht eenheidsfront van alle arbeidersstaten, de Sovjet-Unie en China in het bijzonder tegenover het imperialisme, tot stand moet komen met ondergeschiktmaking van alle verschillen van opvatting over andere politieke zaken.
Castro, Tito en Ben Bella hebben reeds met kracht op de vorming van een dergelijk front aangedrongen en elke poging om het Vietnamese conflict voor fractionele doeleinden te gebruiken veroordeeld. Het gaat erom werkelijk het land te helpen dat het slachtoffer is van een wrede imperialistische aanval en niet om de stellingname t.a.v. een politieke these. Iedereen zal naar zijn daden en niet naar zijn woorden beoordeeld worden.
Men zal de volledige conclusies uit deze zaak trekken op het moment dat de imperialisten, verslagen, Vietnam zullen moeten verlaten.
VOOR HET MOMENT GAAT HET EROM HET EENHEIDSFRONT TE SMEDEN VAN ALLE ARBEIDERSSTATEN EN ALLE REVOLUTIONAIRE KRACHTEN IN DE WERELD TEGENOVER HET AMERIKAANSE IMPERIALISME.
S.L.D.