Transcriptie/HTML en contact: Adrien Verlee, voor het Marxists Internet Archive
| Hoe te citeren? — Graag bronvermelding !
Bron: De Internationale, Nederlandstalig theoretisch orgaan van de IVe Internationale, juni 1989, nr. 31
Transcriptie/HTML en contact: Adrien Verlee, voor het Marxists Internet Archive
| Hoe te citeren? — Graag bronvermelding !
Europa komt. Maar welk Europa? De internationalisatie van het kapitaal vereist een grotere integratie van de Europese markt. Hindernissen die de vrije ontplooiing van het kapitaal in de weg staan moeten worden opgeruimd. Een versterking van de EEG is nodig om de concurrentie met de VS en Japan aan te kunnen, in deze tijden van crisis.
We worden overspoeld met een enorme propagandacampagne voor ‘Europa 1992’. Die campagne wordt niet alleen gevoerd door het grootkapitaal, de Europese Commissie onder leiding van Delors en door regeringen van EEG-landen, maar ook door de sociaaldemocratie. Omdat de sociaaldemocratie in Europa, of ze nu regeert of niet, geen antwoord heeft op de problemen van werkloosheid, armoede, bezuinigingen en afbraak in de verschillende lidstaten van de EEG, zingt ze mee in het koor van de toekomstige Europese vrije markt. Als een deus ex machina zou ‘Europa 1992’ alle problemen moeten oplossen.
Europa 1992 is vooral een economisch project. Maar zelfs op het economische, monetaire en fiscale niveau is er geen sprake van een gladjes verlopende snelle integratie van Europa. Vele tegenstellingen blijven bestaan.
Daarenboven is er sprake van een crisis van de leiding van de bourgeoisie, die een samenhangend politiek project van Europese integratie zeer bemoeilijkt.[1] Op het moment dat we dit schrijven zien we nieuwe illustraties van deze problemen: de conflicten over de modernisering van kernwapens en de ‘oorlogsverklaring’ van Thatcher (hoe lang nog na haar tiende verjaardag?) aan de Europese Commissie. En past de val van de regering Lubbers ook niet in dit patroon?
Dit nummer van De Internationale is één grote waarschuwing tegen het Europa van de vrije markt. Maar het is ook een pleidooi voor een verenigd democratisch en socialistisch Europa; en dan bedoelen we héél Europa.
De slachtoffers van de crisispolitiek in de verschillende EEG-lidstaten zullen ook het slachtoffer worden van Europa 1992. Werklozen, uitkeringsgerechtigden, vrouwen, migranten, jongeren, arbeid(st)ers in de schaduwsectoren van de economie, de schuldenlanden in de Derde Wereld – en niet te vergeten het milieu.
Hiertegenover past slechts één antwoord. Tegenover de ideologische campagne en de internationale strategie van de ondernemers zal de arbeidersbeweging in hoog tempo haar eigen internationale strategie moeten ontwikkelen. Er bestaat een basis voor een nieuw internationalisme van de ‘verworpenen der aarde’.[2] Een internationalisme dat zich niets aantrekt van de logica van de markt, maar dat zich baseert op de eisen en behoeften van de grote meerderheid van de bevolking. Laten we over zo’n internationalisme discussiëren en ervoor vechten.
_______________
[1] In het eerste artikel van dit nummer van De Internationale gaat Ernest Mandel uitgebreid op deze crisis in.
[2] Zie het artikel van Michael Löwy in het vorige nummer van ons blad.