Deze versie: spelling
Transcriptie/HTML en contact: Adrien Verlee, voor het Marxists Internet Archive
| Hoe te citeren? — Graag bronvermelding !
Bron: De Internationale, orgaan van de Nederlandse sectie van de IVe Internationale, maart 1966, jg. 9.
Deze versie: spelling
Transcriptie/HTML en contact: Adrien Verlee, voor het Marxists Internet Archive
| Hoe te citeren? — Graag bronvermelding !
De “Drie Werelddelen” Conferentie van Havana was een groot succes voor de revolutionaire wereldkrachten en een pijnlijke nederlaag voor het imperialisme.
De Internationale Revolutionair-Marxistische Tendens betreurt het echter zeer dat Fidel Castro, de leider van de Cubaanse revolutie, in zijn slotrede voor de Conferentie het nodig heeft geacht zich over te geven aan een buitengewoon hevige, in absoluut onaanvaardbare termen gestelde aanval op de historische beweging die onder de naam “trotskisme” bekend staat.
Terecht verontwaardigd over de onverantwoordelijke uitlatingen van Posadas en de zijnen ten aanzien van het geval “Che” Guevara, heeft Fidel Castro zich niet beperkt tot de ontmaskering van die elementen, maar is hij zich te buiten gegaan aan een algehele veroordeling van het “trotskisme”, dat – naar hij zei – “gedurende een bepaalde periode zeker een verkeerde politieke positie innam, maar desalniettemin een positie binnen het terrein van de politieke ideeën, later echter een ordinair instrument van het imperialisme is geworden” ! !
Deze zeer ernstige uitlating doet denken aan de taal die vroeger Stalin gebruikte en die nog steeds door de Chinese leiding gebezigd wordt.
Het is buitengewoon betreurenswaardig dat de verantwoordelijke revolutionaire leider die Fidel Castro is, dezelfde lasterlijke taal gebruikt ten opzichte van een historische stroming die het revolutionaire marxisme verdedigde gedurende de lange middeleeuwse nacht van de heerschappij van Stalin, vol van monsterlijke misdaden, enorme fouten en verpletterende nederlagen.
De onaanvaardbare methode van alles dooreen te mengen, die het stalinisme heeft gebezigd om Leon Trotski en de door zijn ideeën geïnspireerde beweging te bestrijden, mag nooit die van een Fidel Castro zijn.
Ongelukkigerwijs valt Fidel Castro onder het etiket “trotskisme” personen en organisaties aan die hetzij reeds lang met de werkelijke ideeën van die beweging hebben gebroken, hetzij nooit tot die beweging hebben behoord en er ook niet toe willen behoren.
Posadas voor te stellen als “De leider van de Vierde Internationale”, het blad “La Batalla” van de POUM als het orgaan “van de Spaanse trotskisten”, en de medewerker van het Amerikaanse blad “Monthly Review” Adolpho Gilly als “de theoreticus van het trotskisme”, is eenvoudig onserieus.
Wat de ernstige beschuldigingen tegen de heldhaftige guerrillastrijd van Guatemala onder leiding van Yon Sosa betreft, zijn wij verbaasd over het feit dat die beweging die een zeer groot prestige in Centraal Amerika en in Latijns Amerika in het algemeen heeft, op zo’n primitieve, negatieve, verwarde en eenzijdige manier bekritiseerd kan worden.
De revolutionaire beweging die zich in Latijns Amerika en in de wereld ontwikkeld mag niet bedelen om het officiële etiket van enige staat, van enige gevestigde leiding. Zij wordt allereerst gedragen door haar eigen dynamiek, waarbij zij de traditionele leidingen verplicht zich aan te passen aan de nieuwe situatie die door haar kracht in het leven is geroepen, waar zij als zij in tegengestelde zin zou handelen, het risico zou lopen voorgoed voorbij gestreefd te worden.
Het zou zeer ernstig zijn als de Cubaanse leiding op haar beurt wantrouwend zou staan tegenover de waarlijk links revolutionaire beweging die zich in Latijns Amerika ontwikkeld (en die onvermijdelijkerwijs de eigen ervaring van de Cubaanse revolutie verrijkt); een beweging die zij nu probeert te intimideren om haar te temmen.
De Internationale Revolutionair-Marxistische Tendens, die in haar rijen echte krachten verenigt die op alle fronten van de wereldrevolutie strijden, en die vanaf het eerste begin onvoorwaardelijk de Cubaanse revolutie tegen het imperialisme en de reactie heeft verdedigd, drukt de vurige wens uit dat de Cubaanse leiding terug moge komen van haar ernstige uitlatingen ten aanzien van de beweging die het echte trotskisme is, trouw aan de letter en de geest van de fundamentele leer van Leon Trotski. Niemand is in staat – op de lange duur – de geschiedenis te bedriegen. In de huidige historische omstandigheden, de oude stalinistische strijd tegen het “trotskisme” in het algemeen opnieuw te beginnen, zonder nuanceringen, zonder ieder geval afzonderlijk te preciseren, zonder rekening te houden met de concrete waarheid, betekent “tegen de stroom” ingaan en het eigen gelaat bezoedelen tegenover het onontkoombaar oordeel der Historie.
1 februari 1966
De Internationale Revolutionair-Marxistische Tendens
(Overgenomen uit: Sous le Drapeau du Socialisme, februari 1966)